จุก : หลวงตาครับ หลวงตาคิดยังงัยกับพวกที่คิดล้มล้างสถาบัน?
หลวงตา : คิดได้ยังงัย?
จุก : ก็..ผมก็คิดตามเรื่องของผม!
หลวงตา : ไม่....ไม่ใช่เอง....แต่หลวงตากำลังจะตอบเองว่า พวกนี้มันคิดได้ยังงัย ใจมันทำด้วยอะไร?
จุก : แล้วหลวงตาคิดยังงัยครับ?
หลวงตา : จุก....ในหลวง ท่านเป็นพ่อของแผ่นดิน ชั่วชีวิตของพระองค์ จุกก็เห็น ทรงเหน็ดเหนื่อย ตรากตรำเพื่อพสกนิกรเพียงไร วิกฤติของชาติบ้านมือง หลายต่อหลายครั้ง หากไม่มีพระองค์ ปานนี้ประเทศชาติจะเป็นอย่างไร
จุก : แต่พวกนี้ก็ไม่สำนึก?
หลวงตา : นั่นคือเหตุผลที่หลวงตาพูดว่า คิดได้ยังงัย?
จุก : คนที่คิดได้อย่างนี้ ต้องไม่ใช่ธรรมดา?
หลวงตา : ที่ถูกเองควรจะพูดว่า คนคิดอย่างนี้ได้ ต้องไม่ชั่วธรรมดา
จุก : ถ้าหลวงตามีฤทธิ์สาปพวกนี้ได้ หลวงตาจะสาปพวกนี้ให้เป็นอะไรดี?
หลวงตา : หลวงตาไม่มีฤทธิ์ หรือถึงมี ก็ไม่คิดจะสาปพวกนี้หรอก
จุก : ทำไมครับหลวงตา หลวงตาไม่อยากช่วยชาติบ้านเมืองหรอกหรือ?
หลวงตา : ไอ้อยากก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ความจริงก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
จุก : หลวงตาก็มีข้อกำจัด?
หลวงตา : ทุกคนมีข้อจำกัดทั้งนั่นแหละจุก...ไม่มีใครมีสิทธิ์ทำอะไรได้ทุกอย่างหรอก
จุก : แล้วหลวงตามีอะไรจะสอนผมเกี่ยวกับเรื่องนี้?
หลวงตา : จุก....จำไว้นะ....ใครที่คิดร้ายต่อผู้มีพระคุณ หรือคิดร้ายต่อคนที่ไม่ได้คิดร้าย มันผู้นั้นจะได้รับโทษ ๑๐ ประการ
จุก : อะไรบ้างครับ หลวงตา?
หลวงตา : ๑๐ ประการ ได้แก่
๑. ประสบความทุกข์อย่างแสนสาหัส
๒. เสื่อมจากยศฐาบรรดาศักดิ์ ตลอดทรัพย์สินที่มีอยู่
๓. ถูกประทุษร้ายชีวิตและทรัพย์สิน
๔. ประสบกับความเจ็บไข้ได้ป่วยอย่างสาหัส
๕. ถึงความฟุ้งซ่านรำคาญจิต หรืออาจเสียสติ
๖. ถูกคุกคามจากอาญาแผ่นดินเพราะความผิดที่ก่อขึ้น
๗. ถูกกล่าวหา ถูกใส่ร้ายอย่างหนัก
๘. ครอบครัวแตกแยก ทำให้ไร้ญาติขาดมิตร
๙. ไฟไหม้บ้านเรือน ตลอดทรัพย์สินที่มีอยู่
สุดท้ายจุก....
จุก : สุดท้ายอะไรครับหลวงตา?
หลวงตา : ข้อสุดท้าย....ตายแล้วลงนรก....
จุก : น่ากลัวจังนะครับหลวงตา.....หลวงตาพูดจบ...ทำให้ผมนึกถึงใครหลาย ๆ คน เวลานี้.....
หลวงตา : เองคิดถึงใครก็เรื่องของเอง.....ข้าพูดได้แค่นี้แหละ....
