กุลบุตร ผู้มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา ประสงค์จะดำรงชีวิตพรหมจรรย์ เมื่อได้ศึกษาการดำเนินชีวิตของพระกรรมฐานในวัดป่า มีความปรารถนาจะก้าวเดินบนวิถีทางที่สามารถนำชีวิตของตนไปสู่ความสงบสันติได้ จึงต่างมุ่งหน้าเข้ามาที่ป่าพง ด้วยความหวังจะมีโอกาสอยู่ภายใต้ร่มเงาของวัดป่า และครูอาจารย์ผู้ทรงคุณธรรม รวมทั้งแนวทางปฏิบัติที่เกื้อกูลต่อการดำเนินชีวิตของภิกษุ
ก้าวแรกที่ย่างเข้าสู่ประตูสำนัก กุลบุตรผู้มาใหม่จะถูกต้อนรับทักทายด้วยบรรยากาศแห่งธรรมะ คือ ความเงียบสงบ ความสะอาด ความร่มรื่น ความเย็นกาย สบายใจ ซึ่งเกิดจากธรรมชาติของป่า อันเป็นถิ่นพำนักแห่งสมณะ
เมื่อเข้ามาถึงประตูชั้นใน จะพบป้ายบนกำแพงสูงใหญ่มีข้อความเขียนว่า
แดนเคารพ
พุทธศาสนิกชน ทุกเพศ ทุกวัย
เพื่อหายพยศ ลดมานะ ละทิฐิ
- ไม่มีกิจจำเป็น ห้ามเข้าไปคลุกคลีในกุฏิกับภิกษุและสามเณร
- ต้องถอดหมวก ถอดรองเท้าก่อน จึงเข้าไปในวัดด้วยอาการสำรวม
- จงสงบ กาย วาจา ใจ ให้มาก อย่าคะนองปาก มือ และเท้า
- ห้ามเปิดวิทยุ และ การละเล่นต่าง ๆ ภายในบริเวณวัด
- ห้ามนำสุราเข้ามาดื่ม และนำสัตว์มีชีวิตเข้ามาทำอาหารในบริเวณวัด
- ห้ามเก็บผลไม้ และเข้ามากินในวัด จะเป็นการก่อกวนความสงบ
- ห้ามขับรถเข้าออกเร็วเกินควร เพราะเสียงจะรบกวนผู้กำลังปฏิบัติ
- ต้นไม้และสัตว์ป่า เป็นสมบัติอันล้ำค่า จงช่วยกันรักษาเพื่อลูกหลาน
ข้อความที่ป้ายบนกำแพงจะทำให้ผู้มาเยือน มองเห็นบรรยากาศความเคร่งครัดของวิถีชีวิตพระกรรมฐานในวัดหนองป่าพงขึ้นมาอย่างราง ๆ
